Mijn zelfstandigheid zit goed vastgeschroefd
Met een schroevendraaier in de hand, komt men door het ganse la... Nee, dat is nu ook niet waar. Maar het voelt wel aan alsof je je hele leven onder controle hebt.
Zelfstandig zijn. Je plan trekken. Het allemaal wel alleen kunnen. En doen. Ja, ik hou ervan. Ik bewijs graag dat ik alles best zelf wel kan. Ik hoef niet gered te worden, ik heb niemand nodig die de zware winterbanden in mijn auto tilt en kerstbomen haal ik eigenhandig uit de kelder en zet ik op. Denk nu niet dat ik elke vorm van hulp zomaar wegduw. Zo zit ik nu ook weer niet in mekaar... Zie het eerder als wat arrogant afwimpelen, soms ook net iets te vroeg in het proces. En zo eindig ik dan al knoeiend, zuchtend en met knalrode kop van de inspanning in de zetel. Even een plan van aanpak opstellen, zeg maar. Eentje dat steevast begint met: Zou daar een YouTube tutorial over bestaan?
Toch valt die 'alles' wel te nuanceren. Er zijn genoeg dingen die ik niet kan. Of toch niet in mijn eentje. Dan baal ik, want ofwel moet ik dan wachten tot er iemand langskomt om me te helpen, ofwel moet ik mijn plan volledig laten vallen. Zo krijg ik zelf geen deuren aan mijn kasten gehangen, kan ik de keukentafel niet verplaatsen, heb ik geen idéé hoe je spotlichtjes vervangt en weet ik nog steeds niet hoe je lampen aan het plafond hangt. Dat is ook een van de redenen waarom hier al vier jaar peertjes hangen en het lijkt alsof ik nog maar net ben verhuisd... Sinds dit jaar staat er ook een confituurpot in de koelkast die ik maar niet geopend krijg. Dat lukt me normaal gezien al-tijd! Behalve nu. Ik heb de pot al meermaals opnieuw in de koelkast gezet en hoopte dat-ie daar wat zou gaan bezinnen. Dat die pot zou wéten dat het stilaan tijd werd om gewoon, heel simpel, open te gaan. Die verlossende klik, wanneer het deksel die allereerste keer van de glazen pot wordt geschroefd... Ik zit blijkbaar met een eigenwijze pot in huis en dus eet ik al een heel jaar geen confituur meer. Want ik kan ook koppig zijn!
Pas op, er zijn genoeg mensen die willen komen helpen. Ik hoef nog maar 'papaaa...' te zeggen of de man springt in zijn auto en hangt deuren aan kasten, vervangt spotjes en doet die verdomde confituurpot open. Maar het is die trots, hè. Ik blijf proberen. En papa vindt het oké als ik nog een tijdje verder klungel. Hij weet dat ik wel aan zijn mouw zal komen trekken als het écht niet lukt. Maar pff, dat is zoveel gedoe. Nee, dan klooi ik liever zelf nog wat verder.
Zo ook vorige week, toen de binnendeur door de wind dicht knalde en het slot het begaf. Ik zat opgesloten en raakte een beetje in paniek. Ik zag al voor me hoe ik Juliet-gewijs op mijn balkon moest gaan staan, hopend dat een of andere prins (en anders wel een gepensionneerde onderbuur) mijn klaagzang zou horen. Ik stelde me voor wat er zou gebeuren als ik de brandweer moest bellen. Hoe deuren zouden worden ingebeukt en het hele dorp in rep en roer zou staan. Maar pff, dat is zoveel gedoe! Ook nu klooide ik liever zelf eerst nog wat verder. En ik sprak met mezelf af dat ik daar een uur de tijd voor had. Als ik daarna nog steeds opgesloten zat in mijn woonkamer, dan werden de hulptroepen ingeschakeld.
Ik beukte met mijn frêle schouder tegen de deur. Dat deed geen zak, natuurlijk. Ik wist het op voorhand, maar probeerde het toch. Dan frunnikte ik met een spatel uit de keuken en dacht het als koevoet te gebruiken. Ik vond dat slim van me. Het was iets wat ik had onthouden uit de lessen W.O. die ik zelf nog in het vijfde leerjaar had gegeven. Kracht, steunpunt... Nog wat van die onzin. Maar hefbomen zijn wel effectief. Toch als het een stévige hefboom is. Een spatel uit de Ikea blijkt dat niet te zijn. Het ding staat nu helemaal krom.
En toen pas bedacht ik me: maar, shit, ja! Ik heb schroevendraaiers gekregen van papa! Zo kan ik een 𝘣𝘢𝘥𝘢𝘴𝘴 zelfstandige chick zijn! Ik heb verdorie een koffertje vol. Schroevendraaiers in alle maten en vormen.
Het heeft wel even geduurd eer ik vond hoe je zo'n klink überhaupt van de deur haalt. Al die mooi versierinkjes errond zitten danig in de weg als je paniekerig probeert een slot van - en vooral uit - de deur te vijzen. Maar hey, kijk eens aan: ik vees de klink als een pro uit de deur en bevrijdde mezelf. Hoera voor zelfstandigheid! Ik heb het opnieuw helemaal zelf gedaan!
Dat ik de tip "gebruik een schroevendraaier" van een man kreeg, is bijzaak. Ik kan niet àlles kunnen, hè seg.