Ik oefen op mijn vibrator, eh vibrato.

Wanneer zangles een persoonlijk genot wordt waar je wangen soms blozend rood van kleuren.

Ik wilde mooi kunnen zingen. Mijn stem klonk al juist, maar technisch was het een rommeltje. Dus ging ik op zangles. Ik verwachtte me aan toonladders waarvan ik elke noot mi of oe of aa zou noemen. Toonladder op, toonladder neer. Steeds een half toontje hoger. Ja, misschien verwachtte ik gewoon wel wat cliché. Maar ik zou iets heel anders krijgen!

Ik deed erg mijn best tijdens de zangles. Ik zong nasaal wanneer dat moest, voerde de oefeningen uit zoals ze me werden voorgezongen... maar ik klonk vaker dan ik wilde als een countryzangeres met chronische sinusitis. Zangcoach Kristel hoorde het potentieel en beloofde me dat we die stem een mooie klankkleur konden geven. Hoe erg ik ook mijn best deed, mijn keel bleef gespannen. De sound dus ook. Dat leidde tot een minder mooi geluid en mijn schouders die, lichtjes teleurgesteld, wat gingen hangen.

Maar Kristel gaf niet op. Ze had een nieuwe techniek geleerd die je keel volledig doet ontspannen. Het enige wat je er voor nodig hebt?

Een vibrator!, jubelde Kristel en ze haalde trots een van de exemplaren tevoorschijn die ze in haar lessen te leen gaf.

Doet wonderen, dat ding! Probeer het ook eens.

Mijn ogen werden groot. Mijn mond werd rond. Mijn hoofd draaide op full force en zat zwaarbeladen van alle mopjes die ik nu kon maken.

Ze reikte me een paars exemplaar aan en ik kon niets anders dan stomweg giechelen en foute mopjes maken. Een vibrator in de zangles?!

Jawel: een vibrator in de zangles. Want natuurlijk kan je dat ding ook tegen je keel zetten. Tegen je wangen. In je nek. Alle spieren ontspannen. Je stem klinkt er zowaar zwoel van en je klimt met gemak tot de hoogste noten. Hé, klinkt bekend, toch?

Het was duidelijk dat ik ook een vibrator moest hebben, dus trommelde ik vriendin L. op om mee naar de winkel te gaan. Ze klapte nog nét niet verrukt in haar handen, maar ik temperde meteen haar enthousiasme: de vibrator was didactisch materiaal en zou alléén voor mijn stem dienen.

Spelbreker, zuchtte ze. Maar ik bleef bij mijn standpunt en wilde ik géén geval een lullig modelletje.

We stapten met voldoende lef de winkel binnen. De vrouw keek ons nieuwsgierig aan. Of ze ons misschien kon helpen?

Jazeker! Ik zoek een vibrator voor mijn stem, legde ik uit. De vrouw knipoogde naar me en haalde een arsenaal aan plastic piemels tevoorschijn. Pas toen bedacht ik me dat mijn vraag even geloofwaardig had geklonken als een man die beweert de Playboy te lezen voor de interessante artikels.

Nee, liever niet in de vorm van een piemel. De vibrator dient voor mijn stém, herhaalde ik, Ik moet dat ding tegen mijn keel houden om die spieren te ontspannen.

Ze keek me even aan en toen ze zag dat ik het meende, werden haar ogen en mond o-rond.

Dus die man vertelde vorige week de waarheid! En ik maar proberen om hem anale kralen te verkopen, zei ze. L. en ik lachten. Met die opgestoken kralen zou hij zijn hoge noten vast ook wel halen!

Die dag kocht ik mijn eigen vibrator, zodat ik thuis kon ontspannen.

Hoe gaat het met je? En met je stem?

Dat was Kristel tijdens de eerstvolgende zangles. Natuurlijk had ik thuis geëxperimenteerd met die vibrator. Het ding had zoveel standen dat je er haast een diploma Bouwkundig Ingenieur voor nodig had om er zeker van te zijn dat jouw constructie het niet ging begeven onder al die trillingen. Toch zat er geen handleiding bij het ding. Het was aan en trilstand kiezen en het was uit en klaar.

Ik ben volledig ontspannen, zuchtte ik voldaan met een gezonde blos op mijn wangen.

Die vibrator is hemels. Een trilling en de wereld verandert.

Kristel was blij, ik was blij en mijn stem was dat ook. Sinds die dag klonk mijn stem zoals ze moest klinken: vol, mooi en afgewerkt met een lichte vibrator. Pardon, vibrato.

Maar zoals het vaak met dingen in mijn leven gaat, liet ik ook op mijn vibrator en op mijn stem een stoflaag komen. Toen ik jaren later auditie had voor het nieuwe musicalseizoen dat in zijn startblokken stond, wist ik dat ik alles uit de kast moest halen om een rol te scoren. Dus ook mijn vibrator. Ik blies het stof eraf, zette hem tegen mijn keel en liep door het huis. Zonder gêne, erg normaal. Even hemels genieten. Ogen gesloten en mmm...

Tot ik het meer dan verbaasde gezicht van mijn buurvrouw zag. Ze zat in haar tuin een boek te lezen en had net opgekeken wanneer ik - met vibrator in de aanslag - voor het raam passeerde. Ik besefte plots hoe het er van buitenaf moest uitzien en voelde me betrapt. Zo snel als ik kon moffelde ik het ding weg en sloot de gordijnen. Shit, nu zag het er allemaal nog erger uit dan het eigenlijk was. De volgende begroetingen zouden toch zo gênant worden!

Ik wilde mijn hoofd nog naar buiten steken en roepen: het is niet wat je denkt! Maar dat zou geen zin hebben. Als iemand je zegt dat het niet is wat je denkt, kan je alleen maar aan datgene denken.

Toch ben ik vast niet de enige die met een vibrator tegen haar keel door het huis loopt en het onder de noemer stemopwarming categoriseert. Daarom even dit advies: als je soms een huis ziet waar overdag de gordijnen een halfuurtje sluiten, denk dan niet meteen dát. Die hoge noten die je hoort, zijn - echt waar! - deel van de zangles.

Zelf zangles volgen? Kijk even op de website van Vocal Coaching Leuven.

Veel plezier alvast met je vibrator!