Soms moet je gewoon springen en hopen dat je goed landt
"Life happens where your comfort zone ends"
Ja, dat is allemaal heel tof en zo, maar ik neem toch mijn Waze app mee, als het mag.
Zeg, Happy Valentine's Day en zo, hè. Wens je elkaar dat eigenlijk toe? Of moeten we die dag écht aan de kleffe liefde laten en reserveren voor de Insta-koppels die hartjesfilters op al hun foto's zetten?
Ach, ik kan er wel wat lacherig om doen maar feit blijft wel dat ik alweer een jaar langer single ben. Of singel als je de Tinderprofielen leest.. oh boy. Ik duid natuurlijk Corona als grootste schuldige aan: als die trut geen wereldreis had ingepland, had ik kunnen daten. Met haar onnozele YOLO hashtag...
Maar ik moet ook verder durven kijken en toegeven dat ik een hele lange tijd gewoon geen zin had om te daten. Dat was te veel gedoe, te veel kans op teleurstellingen en ook simpelweg: liever geen gezeur van zo'n kloothommel aan mijn hoofd. Want 'ze' zeggen altijd dat vrouwen kunnen zeuren en wispelturig zijn, maar ondervinding leerde me dat mannen even erg zijn. Minstens!
En toch...
Op den duur mis je het. De liefde. De aandacht. Het samen lachen. Het af en toe eens met je ogen rollen omdat hij wat doet dat jij anders zou doen. Bij je vrienden komen en met glunderende ogen 'Weet ge nu wat diene van mij deed/zei/durfde/dacht?!' zeggen en al helemaal dolletjes worden van de clou van je verhaal.
Natuurlijk mis je dat.
Een tijd terug ging ik een eerste keer op speeddate. Dat werd een gezellige avond, maar ik ben niet verliefd geworden. Ik had een aantal goeie babbels... maar was ook stiekem telkens weer blij wanneer het belletje na zes minuten de stoelendans aankondigde. Op het einde van de avond had ik elf gesprekken gehad. Ik had elf keer aandachtig geluisterd, geknikt, gelachen, verteld.
Ja, ik doe musical
Nee, ik heb geen kinderen... wel katten? Telt dat ook? Het zijn er drie!
Ik heb eigenlijk twee jobs *insert langere uitleg hier*
Euh... nee, ik hoef niet te weten met wie je ex je bedrogen heeft
We zijn intussen weer een paar maanden verder. Ik dacht dat het goed zou zijn om een nieuwe poging te wagen. Al is het maar om buiten te komen, onder de mensen te komen en een avond niet met mijn katten te filosoferen over de zin van het leven. We vallen een beetje in herhaling, met ons viertjes.
Daarom bereid ik me voor. Jongens toch, ik ben zelfs naar de coiffeur geweest!
De speeddate is op woensdag. 16 februari. Twee dagen na Valentijn. Ik ben dus wel een tikkeltje benieuwd wie er - net als ik - vlak na Valentijn wil daten. Zou het wat aan de intrinsieke motivatie van de deelnemers veranderen? Zou die dag ter sprake komen tijdens de babbels? Ik vraag het me oprecht af.
Oké, even recapituleren: wat dénk ik te willen en wat heb ik eigenlijk nodig? Want ik heb geleerd dat daar vaak een groot verschil tussen is. Zo wil ik een kanjer van een lief naast me hebben lopen. Knap, succesvol, zelfzeker, humoristisch, goed met kinderen, nog beter met katten, een familieman, met een fijne vriendengroep, trots op mij die naast hem loopt, lief, een luisterend oor, waterproof schouder, geduldig, vriendelijk voor iedereen, voeten op de grond, een passie, gedeelde interesses (met mij dan), vrijgevig, tikkeltje romantisch maar niet op het kleffe af... en hij schrijft zonder dt-fouten.
Ik liet me al vaak helemaal omverblazen door iemands cv en bijhorend sollicitatiegesprek. Terwijl... Kom op, we weten allemaal dat cv's lichtjes worden opgesmukt. Overdreven. Het klinkt allemaal zo mooi. Je was overal bijzonder goed in. Iedereen die ooit met je samenwerkte, huilt bittere tranen nu jij weggaat. En in de liefde doen we nét zo. Tot je dan, na een paar maanden, begint te merken dat de glanslaag hier en daar loskomt. In schilfertjes. En als je er dan met je nagel wat te veel aan prutst, merk je op dat die man toch niet helemaal is zoals hij zichzelf liet uitschijnen. Teleurstelling alom.
Daarom beslis ik - hier en nu - welke vijf eigenschappen de belangrijkste zijn. De rest schuif ik door naar de categorie "is mooi meegenomen", maar zonder deze vijf eigenschappen zijn hij en ik niet compatibel:
Zelfzeker: Nee, niet arrogant. Daar ben ik niets mee. Maar iemand die alleen maar ja-knikt en nee-schudt wanneer hij vermoedt dat ik dat verwacht, daar pas ik ook voor. Als een voetveeg zich voor me neer vleit, loop ik er gegarandeerd overheen. Ik heb dus iemand nodig die zelf ook weet wie hij is, waar hij voor staat, wat hij graag wil (en er ook actie voor onderneemt!), maar niet zit vastgeroest in zijn ideeën. Je moet elkaar nog steeds ergens tussenin kunnen tegemoet komen. Waar ik vroeger te vaak als een dolle hond zijn richting uit rende en al mijn idealen achter me liet liggen, zeg ik nu heel ferm: ik doe niet aan atletiek. Ik heb nood aan communicatie. Hij mag wel wat weerwerk bieden... op zondagen tussen 2 en 5. (Grapje)
Humoristisch: En beter nog, dat hij vooral mijn humor ook weet te appreciëren. Ik ben best sarcastisch en ad rem, moest je het nog niet weten. Je moet daar voor zijn. De meeste mensen vatten mijn grapjes wel. Anderen noemen me een hautaine trut. Ik lach en rol met mijn ogen: oh honey, no... En nee, ik hoef niet elke dag te lachen, gieren, brullen, samen met mijn lief. Maar elke avond klaarzitten voor een debat over de politieke situatie in Timboektoe en de economische warboel op de beurs is ook niet aan mij besteed. En als je me vraagt of ik graag lees, moet je aanvaarden dat historische romans ook boeken zijn, verdorie!
Vriendelijk voor iedereen: Je leert pas iemand écht kennen als je ziet hoe hij omgaat met vreemde mensen: kassiers, voorbijgangers, winkelaars, taffelaars op een parking... Want tegen jou zal-ie altijd lief zijn (hopelijk). Tegen je familie (ook hopelijk!) ook. Maar hun gedrag tegenover anderen vertelt je heel wat. Ik wil iemand die nooit uit de hoogte doet. Natuurlijk kan je soms, in de veiligheid van je auto en met ramen en deuren potdicht, al eens zuchten en vloeken op die trien die hare gas nog altijd niet weet staan, maar er is wel een groot verschil. Zo had ik ooit een lief die een oudere man op de parking de huid vol schold, omdat hij 'zijn parkeerplaats had ingepikt'. En ik stond erbij en keek ernaar. Megabeschaamd en zo. Kanttekening: er waren nog zo'n 38 miljoen miljard lege plaatsen eromheen. Nou nou... Never again.
Ik ga even valsspelen en het mezelf gemakkelijk maken. Ik kies voor een familieman. Daarin kan ik dan ook fijntjes aanhalen dat ik hoop dat hij goed is met kinderen en nog beter met katten. Want kinderen zijn er niet. Nog niet. Katten al wel, dus die moet hij aanvaarden. En, beloofd, ik hou ze uit mijn bed en zoveel mogelijk van de tafel als dat hem gelukkig maakt. Maar ze blijven wel bij mij. Voor geen enkele man ter wereld zet ik mijn katten op straat. Voilà, tot hier mijn compromis over mijn katten. En voor de rest hoop ik écht dat ook hij familie belangrijk vindt. De mijne op kop! (wederom grapje... ongeveer). Ik wil leuke familiefeesten met mijn ouders en zus en schoonbroer en neefjes die hem ook écht kennen. Hij moet erbij willen horen. En ik wil ook toegelaten worden tot zijn familie. Schoonfamilie hebben die blij is dat ik besta.
Laatste puntje. Nog zoveel keuze. Maar ik ga toch voor het feit dat hij zonder dt-fouten kan schrijven. En nee, ik bedoel niet dat hij nooit eens een fout maakt. Die maken we allemaal. Per ongeluk. Of door die idiote autocorrect. Maar iemand die me vertelt dat ik de liefde van zen leven ben en me dan vraagt: "wordt je hier niet blij van?", antwoord ik resoluut: nee. Want ik hóór je die dt-fouten zeggen. Ben ik nu een bitch? Vast wel. Maar ik ben wel eerlijk naar mezelf. Ik struikel over dt-fouten. Het is nu zo, leer ermee leven.
Woensdag hou ik dit lijstje in mijn hoofd. In gesprekken van zes minuten zal ik er proberen achter te komen of de potentiële dates hieraan 'voldoen'. En ik besef zelf hoe moeilijk - zo niet onmogelijk - dat is....
Bon, laten we het anders gewoon eenvoudig houden woensdag. "Gij zijt ne knappe, dus uwe nummer wil ik wel eens opslaan", zal tijdens zo'n eerste, vluchtige gesprek ook 'voldoen'. KLAAR!
Benieuwd waar ik die speeddates ontdek? Je vindt er alles over bij Dare To Date.
Best een leuke organisatie. Alleen jammer dat er gruwelijk veel dt-fouten in hun standaardmails geslopen zijn. Als ze ooit een copywriter zoeken....