Een lunchbox zegt wie je bent.
Bijgewerkt op: 9 okt. 2021
De inhoud van een lunchbox vertelt je alles over het energielevel, de originaliteit en het lef van de eigenaar.
In het communicatiebureau waar ik werk wordt elke middag lunch voorzien. Die bestaat uit brood, gevarieerd beleg en gezonde slaatjes, al dan niet met pasta. Na mijn eerste weken daar spanden mijn broeken nog harder dan voordien. Want ik ging steevast recht op de pastaslaatjes af. Het idee om 's morgens niet te hoeven stressen om op tijd mijn boterhammen voor de lunch gesmeerd te krijgen, is heerlijk. Want boterhammen smeren, ik vind er niks aan.
Wanneer om 11 uur mijn maag begint te knorren, droom ik al van de slaatjes die uitgestald zullen staan. Ik tel af naar het moment waarop ik mijn bord vol schep; er is altijd genoeg voor iedereen. Sinds ik er werk laat ik saaie boterhammen links liggen en schep mijn bord vol vreemde groenten en pasta met exotische namen.
Die nieuwe job-met-lunch stond voor zoveel meer dan een simpele job met lunch. Het was het symbool voor de nieuwe weg die ik was ingeslagen. Na twaalf jaar elke dag boterhammen met kaas te eten - jawel, lees dat even opnieuw: élke dag boterhammen met kaas - was het nu tijd voor alles behalve jonge Hollandse tussen twee treurige sneetjes brood. Hier en nu doorbrak ik de routine waaraan ik twaalf jaar lang, zonder enige duidelijke reden, had vastgehouden.
En toen kwam de lockdown en zaten we allemaal thuis. Plots was ik opnieuw zelf verantwoordelijk voor mijn lunch. En ik bleef halsstarrig weigeren om kaas op mijn boterham te leggen. Ik kocht ham en kip curry. Ik smeerde dikke sneden wit brood vol garnaalsalade. Ik beet in kerstomaatjes zodat ze gulzig uiteen spatten in mijn mond. In mijn leven zou geen plaats meer zijn voor nutteloze routine. Variatie, keuze en spontane goestingskes maakten voortaan deel uit van mijn voedingspatroon.
Of dat maakte ik mezelf toch lange tijd wijs.
Zodra we tijdens het interlockum* weer op kantoor mochten werken, lieten de hygiënevoorschriften niet toe dat het bedrijf lunch voorzag. En dus bracht elke collega zelf wat mee. Ik bevond me tussen avocado's, lefrover mix van de vorige avond en rijkelijk belegde broodjes van een of andere hippe takeaway bar.
Ik smeer weer elke ochtend boterhammen. Zodra mijn lunchbox opengaat, komt de geur van kaas die een halve dag uit de koelkast ligt, je tegemoet. Want eigenlijk zijn boterhammen met kaas gewoon heel simpel. Ik durf geen vlees of salades op mijn boterhammen te leggen als ik nog uren moet wachten om ze op te eten. Ik heb de fut niet om 's morgens vroeg al pasta te koken en groenten te snijden. En soms is zo'n saaie routine wat ervoor zorgt dat je de ochtendrush haalt zonder paniekaanvallen te moeten counteren. Boterhammen met kaas zijn best oké.
Meerdere excuses nodig die mijn boterkammen met kaas verantwoorden? Geef me een minuutje...
*Met het woord interlockum refereer ik naar de periode tussen de twee lockdowns die we in België hadden. Van juni tot ergens halfweg oktober dachten we nog dat het ergste voorbij was. Há, wat waren we toen nog lieflijk naïef.